Η λέξη Λήμνος κατά μία εκδοχή (των φοινικιστών) είναι φοινικική, που σημαίνει λευκή, άσπρη, λαμπερή, που ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ονομασίες μ΄ ένα ηφαιστειογενές νησί.
Κατά σοβαρότερες εκδοχές το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη Λήιον, που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό. ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις "ληίς" (που σημαίνει κοπάδι) + "μήλο" (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων από την αρχαιότητα. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι υπήρξε ο σιτοβολώνας της αρχαίας Αθήνας στους κλασικούς χρόνους, γι΄ αυτό άλλωστε και την κατέλαβε, αλλά και ο προμηθευτής σιταριού της αυτοκρατορικής αυλής του Βυζαντίου. Ακόμα και σήμερα, το σήμα κατατεθέν της Λήμνου είναι τα σπαρμένα σιταροχώραφα που φθάνουν ως την άκρη της θάλασσας.
Κατά σοβαρότερες εκδοχές το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη Λήιον, που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό. ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις "ληίς" (που σημαίνει κοπάδι) + "μήλο" (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων από την αρχαιότητα. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι υπήρξε ο σιτοβολώνας της αρχαίας Αθήνας στους κλασικούς χρόνους, γι΄ αυτό άλλωστε και την κατέλαβε, αλλά και ο προμηθευτής σιταριού της αυτοκρατορικής αυλής του Βυζαντίου. Ακόμα και σήμερα, το σήμα κατατεθέν της Λήμνου είναι τα σπαρμένα σιταροχώραφα που φθάνουν ως την άκρη της θάλασσας.
Στο πέρασμα των αιώνων την είπαν ακόμη με τα επίθετα:
"Ανεμόεσσα", (από τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν στη περιοχή),
"Αιθάλεια" ή "Αιθαλία", (από την αιθάλη -καπνό του ηφαιστείου της),
"Δίπολη", (από τις δύο κύριες αρχαίες πόλεις της, την Μύρινα και την Ηφαιστία),
"Σιντιίδα", (από το όνομα των πρώτων κατοίκων της τους Σίντιες),
"Αμπελόεσσα", (από τους εκταταμένους αμπελώνες της),
"Υψιπύλεια", (από τη μυθική βασίλισσα Υψιπύλη)
"Ηφαίστεια νήσος" (νήσος του Ηφαίστου).
"Σταλημένη" την έλεγαν οι Ενετοί και οι Φράγκοι, πιθανώς εκ παραφθοράς "στη Λήμνο". ή "στα Λήμνου" (= κράτα πορεία προς τη Λήμνο).
Η ανάπτυξη της μεταλλουργίας από τους παλαιότατους κατοίκους του νησιού αποδόθηκε στο θεό Ήφαιστο. Σύμφωνα με το μύθο ο Δίας εκσφενδόνισε τον Ήφαιστο από τονΌλυμπο, με αποτέλεσμα να πέσει στη Λήμνο και έκτοτε να μείνει ανάπηρος. Οι παλιοί κάτοικοι του νησιού, τους οποίους ο Όμηρος αποκαλεί Σίντιες, τον περιέθαλψαν κι εκείνος σε αντάλλαγμα τους δίδαξε την τέχνη της κατεργασίας των μετάλλων, στήνοντας το εργαστήριό του στο ηφαίστειο Μόσυχλος της Λήμνου. Τιμώντας το μεταλλουργό θεό, οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν Ηφαιστία την πόλη που ίδρυσαν στο νησί.
Κατά το μύθο, ο Ήφαιστος μεταβίβασε τη γνώση της τέχνης στους Καβείρους, παιδιά που απέκτησε από τη νύμφη Καβειρώ. Αυτοί, αργότερα, λατρεύονταν σε ένα ειδικό ιερό που χτίστηκε στη Λήμνο, το Καβείριο. Η λατρεία τους, που ήταν μυστηριακή, επεκτάθηκε στη Σαμοθράκη κι αλλού και μάλλον προέρχεται από κάποια αρχική κλειστή συντεχνία μεταλλουργών.
http://volida-volida.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου