Οι χάρες του κρεμμυδιού από πλευράς διατροφής είναι γνωστές σε όλους, ωστόσο το διαδεδομένο λαχανικό έχει και άλλες…αρετές, οι οποίες φτάνουν και στον χώρο της επιστήμης/ τεχνολογίας.
Η «επιδερμίδα» του κρεμμυδιού, δηλαδή το «δέρμα» που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την επιφάνειά του, είναι ένα λεπτό, διαφανές στρώμα κυττάρων που είναι τοποθετημένα σε ένα στενά δομημένο πλέγμα. Ο Σιχ και οι συνάδελφοί του σκέφτηκαν ότι τα επιδερμικά κύτταρα του κρεμμυδιού μπορεί να είναι καλοί «υποψήφιοι» για τη συγκεκριμένη δουλειά: τη δημιουργία ενός πιο πολύπλευρου, όσον αφορά στις χρήσεις του, μυός, που θα μπορούσε να διαστέλλεται ή να συστέλλεται όταν κάμπτεται. Μέχρι τώρα, ο Σιχ επεσήμανε, οι τεχνητοί μύες μπορούσαν κάμπτονται ή να συστέλλονται, αλλά όχι την ίδια στιγμή.
Οι ερευνητές επεξεργάστηκαν τα κύτταρα με οξύ για να απομακρύνουν την ημικυτταρίνη, μια πρωτεΐνη η οποία κάνει σκληρά τα κυτταρικά τοιχώματα. Μετά, κάλυψαν και τις δύο πλευρές του στρώματος με χρυσό. Όταν περνούσε ρεύμα μέσα από τα χρυσά ηλεκτρόδια, τα κύτταρα κάμπτονταν και τεντώνονταν όπως ένας μυς. Τα ηλεκτρόδια στο άνω και το κάτω μέρος έχουν διαφορετικά πάχη έτσι ώστε η σκληρότητα του κυττάρου να είναι ασύμμετρη, κάτι που επιτρέπει στους ερευνητές να ελέγχουν την αντίδραση του μυός: χαμηλή τάση προκαλεί διαστολή και κάμψη προς τα κάτω, ενώ υψηλή προκαλεί συστολή και κάμψη προς τα πάνω.http://perierga.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου