Άγριο το τοπίο, οδικές διαδρομές που κινούνται συνεχώς πάνω από τη θάλασσα σε ένα ορεινό νησί με βραχώδεις και τραχιές ακτές, πολυτραγουδισμένο από ντόπιους και ταξιδιώτες.
Η Αμοργός όσο μικρή κι αν δείχνει, δεν είναι για μια φορά ούτε για λίγες μόνο ημέρες. Aλλωστε, παρά τα μόλις 121 τετραγωνικά της χιλιόμετρα, είναι μακρόστενη και προσφέρεται τόσο για ενδιαφέρουσες πεζοπορικές διαδρομές όσο και για πολλά πολλά χιλιόμετρα με αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα.
Το Βυζαντινό Μοναστήρι της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας, προστάτιδας του νησιού, όπου φυλάσσονται σπάνιες εικόνες και χειρόγραφα. Σε 300 υψόμετρο αποτελεί αρχιτεκτονικό αριστούργημα και προκαλεί δέος με τη θέση του στην απροσπέλαστη πλαγιά βράχου. Ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό το 1088, προς τιμήν της σχεδιασμένης από τον Ευαγγελιστή Λουκά εικόνας της Παναγίας την οποία τον καιρό της Εικονομαχίας είχε στείλει μια γυναίκα από το Χόζοβο της Μικράς Ασίας. Κάθε χρόνο, στη γιορτή της Παναγίας στις 21 Νοεμβρίου, γίνεται μεγάλο πανηγύρι και προσφέρονται γλυκά και αλμυρά τοπικά εδέσματα.
Κατά την αρχαιότητα, η Αμοργός ήταν γνωστή με διάφορες ονομασίες όπως Υπερία, Πλατάγη, Ψυχία, Καρκησία. Αναφέρεται επίσης ως Τρίπολη, από τις τρεις πόλεις που υπήρχαν στο νησί: Aρκεσίvη, Μινώα, Aιγιάλη ή Μελανία. Η Aρκεσίνη βρισκόταν στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού, η Αιγιάλη στη βορειοανατολική πλευρά, κοντά στα σημερινά Θολάρια, και η Μινώα στον κόλπο των Καταπόλων, όπου, σύμφωνα με το μύθο, βρίσκονταν τα θερινά ανάκτορα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα.
Αξέχαστο το ηλιοβασίλεμα στα Θολάρια, μοναδική η διαδρομή που ακολουθήσαμε για να γυρίσουμε πίσω στη Χώρα, συνοδεία των χρωμάτων της δύσης του ήλιου, ακαταμάχητα γραφική η Χώρα της, από τις ομορφότερες και αυθεντικότερες των Κυκλάδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου