Ποιος θέλει να ζήσει αιώνια … στο σώμα ενός ρομπότ;

Ποιος δε θα ήθελε να ζει αιώνια; Το ανθρώπινο σώμα όμως στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να λειτουργεί μόνο για εκατό χρόνια. Αυτός είναι ο νόμος της φύσης. Ωστόσο, μερικοί δε συμφωνούν με αυτό. Ο Ρώσος εκατομμυριούχος Ντμίτρι Ιτσκόφ αποφάσισε να πολεμήσει το χρόνο με τον πλέον ευφάνταστο τρόπο – με τη δημιουργία τεχνητών σωμάτων για τον άνθρωπο.

Αυτό το καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη ο Ντμίτρι συγκέντρωσε τους πλέον επιφανείς επιστήμονες, επιχειρηματίες, καθώς επίσης και εκπροσώπους του κλήρου από όλες τις γωνιές του κόσμου, ώστε στο συνέδριο «Το οικουμενικό μέλλον στο 2045» να συζητηθεί η δυνατότητα δημιουργίας ανθρωποειδών ρομπότ, όμοια με τους ανθρώπους ως προς τις φυσικές τους παραμέτρους.

Για το σχεδιασμό της κυβερνοτεχνολογίας, η οποία θα επιτρέψει την επίτευξη της αθανασίας, ο Ιτσκόφ τον Φεβρουάριο του 2011 μαζί με μια ομάδα Ρώσων επιστημόνων ίδρυσε το κίνημα «Ρωσία 2045». Το σχέδιο θα εκτυλιχθεί σε διάφορα στάδια.

Το πρώτο, με την ονομασία «Αβατάρ Α», προβλέπει τη δημιουργία μέχρι το 2020 ανθρωποειδών ρομπότ, τα οποία μπορούν να κινηθούν με τη βοήθεια εντολών, οι οποίες θα εκπορεύονται από τον εγκέφαλο του «αφεντικού».

Στο δεύτερο στάδιο («Αβατάρ Β») θα πρέπει να δημιουργηθεί το σύστημα υποστήριξης της ζωής και της δραστηριότητας του εγκεφάλου εκτός του ανθρωπίνου σώματος.

Στόχος του τρίτου σταδίου – η δημιουργία τεχνητής προσωπικότητας και συνείδησης. Στο τέλος, θα πρέπει να δημιουργηθεί το αθάνατο σώμα – ολόγραμμα.

Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι σε ένα συνηθισμένο άνθρωπο το σχέδιο αυτό μπορεί να φανεί ως κάτι από το πεδίο της λογοτεχνίας του φανταστικού, ο ίδιος ο Ντμίτρι Ιτσκόφ είναι πολύ πιο αισιόδοξος:

Πολλές τεχνολογίες υπάρχουν ήδη. Για να σχεδιαστούν τα αβατάρ Α και Β, αρκεί απλά να ενωθούν όλες οι υπάρχουσες εφευρέσεις, να ξεκινήσει μια σειρά πειραμάτων, και θα γίνουμε μάρτυρες του πως τα αβατάρ θα περπατούν στους δρόμους.

Η νέα κουλτούρα πάντα παραμερίζει την παλιά. Οι νόμοι της προόδου λειτουργούν ανεξάρτητα από τις επιθυμίες του ενός ή του άλλου. Η ίδια η ζωή εξελίσσεται, και εμείς θα πρέπει να αλλάζουμε, ακολουθώντας τη ροή της ζωής. Σύμφωνα με το νόμο της ιστορίας, εκείνοι οι πολιτισμοί, οι χώρες, οι λαοί, οι οποίοι δεν εξελίσσονται, εξαφανίζονται από το χάρτη του κόσμου, γίνονται μια γραμμή σε κάποια εγκυκλοπαίδεια.

Πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, οι οποίες συνδέονται με την υλοποίηση του σχεδίου, πολλοί μπορεί να έχουν ερωτήσεις ηθικού χαρακτήρα. Αν αποδειχθεί δυνατή η μεταφορά του ανθρώπινου εγκεφάλου με τη διατήρηση όλων των λειτουργιών του σε ένα τεχνητό σώμα, μπορούμε, άραγε, να κάνουμε το ίδιο και με τη ψυχή;

Και τι θα γίνει με τα αισθήματα, τις αισθήσεις, τις αισθητικές προτιμήσεις, οι οποίες είναι χαρακτηριστικές για το πραγματικό κορμί;

Το αποτέλεσμα είναι ότι ο άνθρωπος έχοντας αποκτήσει «την αιώνιο ζωή» θα χάσει πολλά από εκείνα που κάνει στην πραγματική ζωή με τίμημα: να μην μπορεί να νιώθει τις αγκαλιές των οικείων τους, να μην μυρίζει το στήθος του τον φρέσκο, δροσερό πρωινό αέρα, να μη νιώθει στο δέρμα του το άγγιγμα της απογευματινού ήλιου ή τα τρυφερά κύματα του ωκεανού.

Δε θα αποκτήσει ποτέ παιδιά, αφού στον κόσμο, όπου όλοι ζουν αιώνια, δεν θα υπάρχει θέση για νέους ανθρώπους. Πάει να πει πως η αθανασία κάθε άλλο παρά εξέλιξη είναι.

Είναι το αδιέξοδο της εξέλιξης.http://www.apocalypsejohn.com/